اخبار

سمپوزیوم ARMD و تازه‌های درمان

سمپوزیوم ARMD با عنوان «سمپوزیوم شبکیه: درمان‌های کنونی و درمان‌های در دست بررسی برای بیماری ARMD» صبح امروز در سالن ایرنا ۱ برگزار شد.
در این نشست، که با حضور جمعی از فلوشیپ‌های برجسته شبکیه برگزار گردید، دکتر سیامک مرادیان به‌عنوان یکی از گردانندگان پنل در باره اهداف و محورهای برنامه توضیح داد: این سمپوزیوم در مورد بیماری ARMD بود که طی آن در باره تازه‌های درمان این بیماری نیز صحبت شد. ARMD یا دژنراسیون ماکولا وابسته به سن، یکی از بیماری‌های نسبتاً شایع در سنین بالای ۶۰ سال است، به طوری که حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از جمعیت به آن مبتلا می‌شوند و با افزایش سن، میزان شیوع آن بیشتر نیز می‌شود. این بیماری دو نوع "تیپ خشک" و "تیپ مرطوب" دارد که در این نشست به درمان‌های جدیدی که طی چند سال اخیر برای این بیماری آغاز شده، پرداخته شد.
وی افزود: در ابتدای نشست، سخنرانی‌هایی در زمینه روش‌های نوین درمان این بیماری انجام شد و سپس درباره پروتکل‌های درمانی و نحوه انجام تزریق‌ها بحث و بررسی صورت گرفت. در ادامه، حدود یک ساعت نیز به ارائه و بررسی موارد بالینی (Case Presentation) و تبادل نظر درباره روش‌های درمانی رایج با حضور همکاران اختصاص یافت.
دکتر مرادیان درباره اهمیت این بیماری توضیح داد: دژنراسیون ماکولا وابسته به سن یکی از بیماری‌های شایع شبکیه است که به کاهش بینایی در سنین بالا منجر می‌شود. این بیماری که در واقع یکی از اختلالات مرتبط با فرآیند پیری محسوب می‌شود از شایع‌ترین بیماری‌های ناحیه مرکزی شبکیه است.
وی در بخش دیگری از سخنان خود در باره نکات ضروری برای آگاهی مردم و بیماران گفت: توصیه می‌شود افراد در صورت مشاهده کوچک‌ترین اختلال در دید مرکزی خود، چه به‌صورت اعوجاج تصویر و چه کاهش بینایی، حتماً در اولین فرصت به چشم‌پزشک مراجعه کنند. این بیماری از مواردی است که باید به آن به‌عنوان یک درمان نیمه‌اورژانسی نگاه کرد، زیرا اگر بیمار حتی یک روز زودتر درمان را  شروع کند، می‌تواند در پیش‌آگهی و نتیجه درمان تأثیرگذار باشد.»
دکتر مرادیان افزود: برخی بیماری‌های چشمی مانند ورم مرکز شبکیه ناشی از دیابت، معمولاً نیاز به مراجعه فوری ندارند و بیمار می‌تواند در عرض دو تا سه هفته مراجعه کند، اما در مورد ARMD حتی فاصله یک روز یا یک هفته می‌تواند در نتیجه درمان مؤثر باشد، ولی متأسفانه بسیاری از بیماران تنها زمانی متوجه بیماری می‌شوند که در مراحل پیشرفته قرار گرفته‌اند، زیرا معمولاً ابتدا یک چشم دچار این عارضه می‌شود و به دلیل دید دو چشمی، فرد متوجه کاهش بینایی خود نمی‌شود.